Wszyscy potrafią śpiewać! Ty także!

Patrycja Kosiarkiewicz, urodzona 19 lipca 1972 roku w Zielonej Górze, to wszechstronna polska artystka – piosenkarka, kompozytorka i autorka tekstów. Jest również członkinią Akademii Fonograficznej ZPAV oraz Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. Jej kariera muzyczna obejmuje wiele lat pracy w branży, zarówno jako artystka solowa, jak i współpracująca z innymi wykonawcami i zespołami. Kosiarkiewicz rozpoczęła swoją drogę artystyczną w Zielonej Górze, gdzie od 1993 roku była liderką zespołu O! La! La!. Grupa wydała płytę pt. Euforia, która była dużym krokiem w karierze wokalistki. W tym samym okresie współpracowała także z zespołem Flapjack, nagrywając utwór „Balada”. Choć utwór ten nie został ostatecznie wykorzystany przez Flapjack, znalazł się na albumie Fishdick grupy Acid Drinkers, co zwróciło uwagę na jej twórczość. W 1997 roku Kosiarkiewicz podpisała kontrakt z wytwórnią PolyGram, co pozwoliło jej na rozpoczęcie kariery solowej. W tym samym roku wydała swój debiutancki album pt. Bajeczki, który zdobył popularność, sprzedając się w nakładzie 35 tysięcy egzemplarzy. Rok później, na przełomie 1998 i 1999, ukazał się kolejny album pt. Kim więc jestem. Płyta spotkała się z dużym uznaniem, a sama artystka otrzymała nominację do Nagród Akademii Fonograficznej Fryderyki za fonograficzny debiut roku oraz nagrodę stacji radiowych Playbox. Jednak po tym sukcesie Kosiarkiewicz na jakiś czas wycofała się z solowej kariery, decydując się skupić na tworzeniu muzyki dla innych artystów. W 2001 roku wyprodukowała album pt. Pewność mam dla Jagody, na którym skomponowała i napisała wszystkie utwory. Kolejne lata to dalsza współpraca z innymi artystami – w 2002 roku napisała teksty do debiutanckiego albumu Alicji Janosz, pt. Ala Janosz. Po blisko siedmiu latach przerwy Patrycja Kosiarkiewicz powróciła do kariery solowej, wydając w 2008 roku album Rocznik ’72. Płyta została zaprezentowana za pomocą singli „Rocznik ’72” oraz „Za darmo nic”. W tym samym roku napisała tekst do utworu „Pokonaj siebie” wykonywanego przez Iwonę Węgrowską i zespół Feel. Kosiarkiewicz była także producentką i autorką większości piosenek na debiutanckiej płycie Węgrowskiej, w tym przeboju „4 lata”. Na przełomie 2008 i 2009 roku jej autorski utwór „Hymn Pocztówki do Świętego Mikołaja” ukazał się na świątecznym albumie Pocztówka do Świętego Mikołaja, który został nagrany z zespołem Feel. W tym samym okresie premierę miał również jej utwór „Zdumiewające”, który wykonała na żywo w programie Kuba Wojewódzki.

Dwa Plus Jeden (2 Plus 1) – polski zespół muzyczny, który powstał w 1971 roku w Warszawie, jest jednym z najważniejszych przedstawicieli polskiej muzyki popowej i rockowej lat 70. i 80. XX wieku. Jego historia to opowieść o dynamicznym rozwoju, licznych sukcesach krajowych i międzynarodowych, a także o zmianach stylistycznych i personalnych, które kształtowały twórczość grupy przez niemal dwie dekady. Zespół Dwa Plus Jeden został założony przez gitarzystę Janusza Kruka oraz flecistkę Elżbietę Dmoch, którzy wcześniej występowali w krótkotrwałej grupie Warszawskie Kuranty. Dołączył do nich Andrzej Rybiński, który jednak szybko opuścił formację, zakładając własny projekt „Andrzej i Eliza”. W jego miejsce do zespołu dołączył Andrzej Krzysztofik. Grupa rozpoczęła swoją działalność w 1971 roku, występując w warszawskim hotelu Bristol, a później zaczęła współpracować z kompozytorką Katarzyną Gärtner. 2 Plus 1 stało się jednym z pierwszych wykonawców jej utworów. W 1971 roku zespół zdobył popularność po występie na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie otrzymał nagrodę za piosenkę „Nie zmogła go kula”. Przełomowy okazał się rok 1972, kiedy to piosenki „Czerwone słoneczko” i „Chodź, pomaluj mój świat” stały się wielkimi hitami. W tym samym roku ukazał się debiutancki album „Nowy wspaniały świat”, który zawierał także utwory takie jak „Wstawaj, szkoda dnia” i „Hej, dogonię lato”. Album sprzedał się w dużym nakładzie i uzyskał status złotej płyty. W 1973 roku grupa wystąpiła w niemieckim programie telewizyjnym „Disco”, a piosenka „Zjechaliśmy kapelą” spotkała się z ciepłym przyjęciem publiczności. Zespół kontynuował sukcesy na festiwalach, a w 1974 roku odbył swoją pierwszą trasę zagraniczną, występując w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Szkocji, Francji, Szwajcarii i Niemczech Zachodnich. Drugi album, „Wyspa dzieci” (1974), również odniósł sukces, zawierając takie przeboje jak „Na luzie” i „Gwiazda dnia”. Grupa zyskała uznanie nie tylko w Polsce, ale również w innych krajach Europy, a ich piosenka „Kołysanka matki” zdobyła trzecie miejsce na festiwalu w Sopocie.

Tadeusz Nalepa był jednym z najwybitniejszych polskich muzyków, kompozytorów, wokalistów, gitarzystów i harmonijkarzy, który swoją twórczością wywarł ogromny wpływ na rozwój polskiego bluesa i rocka. Urodził się 26 sierpnia 1943 roku w Zgłobniu, a zmarł 4 marca 2007 roku w Warszawie. Jego kariera muzyczna trwała ponad cztery dekady, a jego utwory, zwłaszcza w ramach zespołu Breakout, stały się fundamentem polskiego bluesa i rocka. Tadeusz Nalepa wychował się w Rzeszowie, gdzie ukończył szkołę muzyczną, ucząc się gry na skrzypcach, klarnetach i kontrabasie. Już w młodym wieku wyróżniał się zdolnościami muzycznymi, co otworzyło przed nim drzwi do dalszej kariery. Jego pierwszym większym sukcesem muzycznym było wyróżnienie na II Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie w 1963 roku, gdzie wystąpił w duecie z Mirą Kubasińską, swoją przyszłą żoną. Po tym sukcesie ich muzyczna współpraca rozwinęła się, a w 1964 roku, już w młodym wieku, wzięli ślub w Wałbrzychu. W 1965 roku Nalepa założył zespół Blackout, który początkowo grał covery utworów The Beatles, The Rolling Stones i innych brytyjskich grup. Zespół szybko zmienił jednak kierunek muzyczny, zaczynając współpracować z poetą Bogdanem Loeblem, z którym Nalepa komponował autorskie utwory. W 1967 roku Blackout nagrał swój jedyny album, po czym zespół rozpadł się. Z tego okresu pochodzi m.in. piosenka „O jeden most za daleko”, która na stałe weszła do kanonu polskiego rocka. Po rozpadzie Blackoutu Nalepa stworzył nowy zespół – Breakout, który zyskał ogromną popularność w Polsce i za granicą. Breakout, działający od 1968 roku, jest jednym z najważniejszych zespołów w historii polskiej muzyki rockowej. Zespół szybko zdobył uznanie dzięki wyjątkowemu połączeniu bluesa, rocka i psychodelii. Największy przełom przyszedł w 1969 roku, kiedy to zespół wydał album Na drugim brzegu tęczy, na którym znajdował się hit „Gdybyś kochał, hej!”. Breakout występował intensywnie, nie tylko w Polsce, ale również w Europie Zachodniej, zdobywając rzesze wiernych fanów. Zespół przez kilkanaście lat nagrał 10 płyt, zmieniając skład, ale utrzymując charakterystyczny styl i brzmienie, które wyróżniały go na tle innych zespołów. Po rozwiązaniu Breakoutu w 1982 roku, Nalepa rozpoczął karierę solową. Z biegiem lat stworzył nowe projekty muzyczne, a jego solowe albumy zaczęły łączyć bluesa z elementami jazzu, funku i muzyki etnicznej. W 1986 roku został uznany za najlepszego polskiego muzyka, kompozytora i gitarzystę w plebiscycie magazynu Jazz Forum. Nalepa nawiązał także współpracę z zespołem Dżem, z którym nagrał płytę Numero Uno. Jego współpraca z Dżemem była jednym z najważniejszych momentów jego kariery solowej, łącząc starsze pokolenie polskiego bluesa z młodszą generacją muzyków.

Zespół Masters to jeden z najbardziej popularnych polskich zespołów wykonujących muzykę disco polo oraz dance. Grupa została założona w 2008 roku w Zambrowie przez Pawła Jasionowskiego, który jest jej liderem, wokalistą, kompozytorem i autorem większości utworów. Styl muzyczny zespołu łączy elementy disco, dance i pop, co sprawiło, że szybko zdobył szerokie grono fanów i stał się rozpoznawalny na polskiej scenie muzycznej. Masters powstał w 2008 roku w Zambrowie, a jego założycielem był Paweł Jasionowski, który już od młodych lat interesował się muzyką i miał ambicję, by stworzyć zespół, który będzie łączył różne gatunki muzyczne, w tym disco polo, dance i pop. Grupa zaczęła zdobywać popularność od pierwszych miesięcy działalności, jednak jej prawdziwy przełom nastąpił w 2008 roku, kiedy wydali swój pierwszy hit „Żono moja”. Utwór ten szybko zdobył popularność, osiągając ponad 100 milionów wyświetleń w internecie i zyskując ogromną rzeszę fanów. Piosenka zajęła również III miejsce w konkursie Hit Wszech Czasów na Festiwalu Muzyki Tanecznej w Ostródzie, co pozwoliło zespołowi zyskać większą rozpoznawalność na polskiej scenie muzycznej. Zespół Masters z roku na rok zwiększał swoją popularność, a kolejne wydania płyt oraz single cieszyły się dużym uznaniem słuchaczy. Grupa wydała już siedem albumów, na których znalazły się liczne przeboje, a ich utwory zdobyły liczne nagrody i wyróżnienia. Piosenka „Nocy mało” uzyskała status poczwórnej platyny, a „Chcę” zdobyła podwójną platynę. Ponadto, single „Polej bracie, polej”, „Ja i ona” oraz album „Viva Polonia” zostały wyróżnione platynową płytą, a utwory takie jak „Ciebie mi trzeba”, „A my jeszcze mamy czas”, „Jeden uśmiech jej”, „Portret na niebie” czy „Ona przyszła tutaj sama” otrzymały status złotej płyty. Do najważniejszych hitów zespołu Masters należą takie utwory jak: „Żono moja”, „Nocy mało”, „Bella”, „Serce do koperty”, „Szukam dziewczyny”, „Polej bracie, polej” oraz „Chcę”. Piosenki te są obecnie stałym elementem koncertów zespołu i cieszą się ogromną popularnością wśród fanów. Zespół Masters koncertuje regularnie po całej Polsce, występując na wielu festiwalach muzycznych i imprezach tanecznych. Grupa zdobyła liczne nagrody za występy i osiągnięcia muzyczne, a jej piosenki są grane na największych festiwalach disco polo i muzyki tanecznej. Zespół występował nie tylko w Polsce, ale również za granicą. Koncerty Mastersa odbyły się w takich krajach jak USA, Kanada, Niemcy, Anglia, Irlandia, Belgia, Litwa, Ukraina, Dania, Szwajcaria oraz Holandia, gdzie cieszyli się dużym zainteresowaniem wśród polonii. Paweł Jasionowski to lider zespołu Masters, który poza rolą wokalisty, pełni także funkcję kompozytora, autora tekstów i producenta. Jasionowski ma duże osiągnięcia na polu muzycznym – jego utwory wielokrotnie zdobywały złote i platynowe płyty. Dzięki swojemu talentowi i charyzmie Jasionowski stał się jedną z czołowych postaci polskiej sceny disco polo.

Maciej Kossowski, znany również jako Mike Cossi, był wszechstronnym polskim artystą – piosenkarzem, trębaczem, kompozytorem i aranżerem, którego życie i twórczość miały ogromny wpływ na polską scenę muzyczną w latach 60. i 70. Urodził się 11 lutego 1937 roku w Grudziądzu, a zmarł 30 października 2022 roku w Nowym Jorku, gdzie mieszkał przez większą część swojego życia. Kossowski był uczniem II Liceum Ogólnokształcącego im. Jana III Sobieskiego w Grudziądzu. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu i w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Jednocześnie uczył się gry na trąbce w Średniej Szkole Muzycznej w Gdańsku, gdzie rozwijał swoje zdolności muzyczne. W młodości miał także krótki epizod aktorski, występując w gdańskim teatrzyku studenckim Bim-Bom oraz w cyrku Tralabomba Jazz Band Jerzego Afanasjewa. W latach 60. Kossowski intensywnie angażował się w polską scenę muzyczną. W 1963 roku dołączył do zespołu Czerwono-Czarni jako solista, co otworzyło mu drzwi do wielkiej kariery. Jego występy z Czerwono-Czarnymi przyniosły mu popularność zarówno w Polsce, jak i za granicą, gdzie koncertował w krajach takich jak Grecja, Czechosłowacja, Niemcy, Belgia, Szwecja oraz Stany Zjednoczone. W 1967 roku z zespołem Tajfuny odbył trzymiesięczną trasę koncertową po Związku Radzieckim, a w następnych latach koncertował również jako solista. Po powrocie do Polski w latach 1967–1969 Kossowski współpracował z Polskim Radiem w Warszawie, gdzie angażował się jako producent, kompozytor, aranżer oraz wokalista w popularnym Studiu Rytm. Napisał i zaaranżował utwory dla wielu znanych artystów, w tym dla Edwarda Hulewicza i Heliosów, Kasi Sobczyk, Henryka Fabiana, Jacka Lecha, Filipinek, Haliny Frąckowiak oraz zespołu Wiślanie 69. Jednym z jego najsłynniejszych przebojów jest piosenka „Wakacje z blondynką” – utwór, który stał się polskim evergreenem, a jego tekst stworzył Jonasz Kofta. Inne popularne kompozycje Kossowskiego to „Agatko pocałuj”, „Dwudziestolatki”, „Domowe strachy” i „Z Cyganami w świat”. Utwory te, ze względu na ich melodyjność i lekką tematykę, stały się bardzo popularne, a ich ciepłe przyjęcie zapewniło Kossowskiemu miejsce w gronie czołowych artystów tamtego okresu. Podczas swojej kariery muzycznej Kossowski poznał Amerykankę, z którą nawiązał kontakt listowny, a ich relacja zaowocowała małżeństwem. Pobrali się w Świnoujściu, a Kossowski wyjechał na stałe do Stanów Zjednoczonych pod koniec 1969 lub na początku 1970 roku. W Nowym Jorku założył swoją grupę instrumentalną, z którą występował w lokalnych klubach, a jego muzyczna obecność na amerykańskiej scenie trwała przez kolejne dekady. Lata 80. były dla niego szczególnym czasem, gdyż na stałe występował w prestiżowym Milford Plaza Hotel na Broadwayu. W 1983 roku zmienił nazwisko na Mike Cossi i przyjął amerykańskie obywatelstwo, co symbolicznie zakończyło jego przeprowadzkę i osiedlenie się na nowym kontynencie. Jego działalność muzyczna w Stanach pozwoliła mu na dalsze rozwijanie kariery w środowisku jazzowym i popularnym, choć głównie w kręgach klubowych.

Martyna Cyrko urodziła się 23 stycznia 2002 roku w Gorzowie Wielkopolskim, w województwie lubuskim. Jest absolwentką III Liceum Ogólnokształcącego w Gorzowie Wielkopolskim oraz obecnie studiuje pedagogikę na Uniwersytecie imienia Adama Mickiewicza w Poznaniu.