Moja barka ( Subito Santo )

Karol Józef Wojtyła, powszechnie znany jako Jan Paweł II, urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach. Jego rodzice to Karol i Emilia Wojtyłowie, z domu Kaczorowscy. Ojciec Karola był żołnierzem, który pracował jako urzędnik, a matka zajmowała się domem i dziećmi. Karol miał starszego brata Edmunda oraz siostrę Olgę, która zmarła wkrótce po urodzeniu.

Jego dzieciństwo było naznaczone tragediami, takimi jak śmierć matki miesiąc przed jego I Komunią Świętą oraz śmierć brata, który zaraził się szkarlatyną od swoich pacjentów, gdy Karol miał 12 lat.

Po ukończeniu gimnazjum w Wadowicach w 1938 roku, Karol Wojtyła rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, ale przerwał je w związku z wybuchem II wojny światowej. Podczas okupacji niemieckiej pracował jako robotnik w kamieniołomach oraz działał w podziemnym teatrze. Po śmierci ojca w 1941 roku podjął decyzję o wstąpieniu do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie.

Po otrzymaniu święceń kapłańskich w 1946 roku, wyjechał na dalsze studia do Rzymu, gdzie w 1948 roku obronił pracę doktorską na temat zagadnienia wiary u św. Jana od Krzyża. Po powrocie do Polski został skierowany do pracy duszpasterskiej w parafii Niegowić pod Krakowem, a później w parafii św. Floriana w Krakowie, gdzie wykazał się talentem duszpasterskim i organizacyjnym.

W 1958 roku został mianowany biskupem pomocniczym Archidiecezji Krakowskiej, a w 1963 roku został mianowany wykładowcą na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1967 roku otrzymał godność kardynalską.

Po śmierci papieża Pawła VI, 16 października 1978 roku został wybrany papieżem i przyjął imię Jan Paweł II. Był pierwszym nie-Włochem na tym stanowisku od 445 lat. Jego pontyfikat trwał 27 lat, w trakcie których odwiedził 135 krajów świata i odbył 142 podróże po Włoszech. Jan Paweł II był znany z walki o godność każdego człowieka, dialogu międzyreligijnego, a także zorganizował Światowe Dni Młodzieży.

Podczas ostatnich lat swojego życia zmagał się z chorobą Parkinsona, ale nadal pozostał aktywny do samego końca. Zmarł 2 kwietnia 2005 roku, zostawiając po sobie dziedzictwo jako jeden z najbardziej wpływowych papieży w historii Kościoła katolickiego. Został beatyfikowany 1 maja 2011 roku, a kanonizowany 27 kwietnia 2014 roku. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 22 października.

Pieśń jest jednocześnie modlitwą, która opowiada o człowieku, który nagle staje się święty, łącząc się z aniołami i doświadczając głębokiego żalu oraz radości w obecności Boga.

Pierwsze linijki " Subito santo, Natychmiast święty " odnoszą się do nagłego i natychmiastowego przeżycia świętości przez człowieka. Jest to wyraz niespodziewanego zjednoczenia z aniołami i doznania mistycznego wzniesienia.

" Wypełnił serca, wypełnił żal " sugeruje, że ta świętość niesie ze sobą głęboki żal i smutek, który wypełnia serce człowieka. " Serca serca " to wyraz intensywności tych uczuć.

Kolejne zwrotki kontynuują opowieść o świętym człowieku, który poznaje ludzką podłość i małość, ale odnajduje miłość i doskonałość w słowach Chrystusa. To wyrażenie wiary w możliwość przemiany i zbawienia przez Bożą miłość i nauki Chrystusa.

W dalszej części tekstu proszone jest Boga, aby przyjął tego świętego człowieka w swym Królestwie i że poprzez swoje umieranie uczył innych o życiu i wołał o życie. To ukazuje głęboką wiarę w zbawienie i życie wieczne, które jest obietnicą dla tych, którzy ufają Bogu.

Ogólnie tekst ten jest modlitwą lub pieśnią, która opowiada o nagłym i głębokim doświadczeniu świętości, przeżyciu miłości i żalu oraz zaufaniu Bogu i Jego obietnicy zbawienia. Jest to wyraz wiary w przemianę i zbawienie przez Bożą łaskę i miłość.