Jezus jest tu ( o wznieśmy ręce wielbiąc Jego imię )

Ta krótka piosenka religijna często króluje na rekolekcjach dla dzieci i młodzieży oraz spotkaniach członków Domowego Kościoła. Możemy ją zakwalifikować to tak zwanych pieśni uwielbienia, utworów religijnych będących swego rodzaju wyznaniem miłości do Naszego Pana Jezusa Chrystusa. Nie jest niestety znana ani jej dokładna historia, ani autor, wiemy jedynie, że powstała prawdopodobnie w drugiej połowie XX-go wieku.

Jezus jest tu, Jezus jest tu.

O wznieśmy ręce wielbiąc Jego Imię,

Jezus jest tu.

Jezus jest tu, pośród nas!

Jedyne co my musimy zrobić, by poczuć jego obecność, to wierzyć w to, że prawdziwie zmartwychwstał. Te słowa to także dla nas swego rodzaju życiowa wskazówka. Gdziekolwiek nie pójdziemy, cokolwiek złego by się w naszym życiu nie działo, możemy na Niego liczyć! Albowiem Chrystus jest tuż obok! Jest nie tylko Bogiem żywym, ale także, a może nawet i przede wszystkim, naszym najlepszym przyjacielem. On może wszystko i zawsze, zupełnie jak do tonącego w jeziorze Świętego Piotra, wyciąga do Ciebie swoją pomocną dłoń. I tylko od Ciebie zależy, czy ją złapiesz.

Bóg kocha nas, Bóg kocha nas.               

O wznieśmy ręce wielbiąc Jego Imię,     

Bóg kocha nas.

Jego miłość jest wieczna i nieskończona. On jest naszym Stwórcą, a my Jego ukochanymi dziećmi. Jest naszym Ojcem, miłosiernym i sprawiedliwym. I mimo że nigdy nie zrozumiemy tak wielkiej miłości, to kochajmy go z całego serca, bo wymaga od nas tak niewiele.

Każda zwrotka kończy wezwanie do wzniesienie rąk ku górze. Na kartach Pisma Świętego, zwłaszcza w Starym Testamencie, Bóg wiele razy wzywa naród wybrany do wznoszenia rąk do nieba! W kościele katolickim ten gest, przez wiele dziesięcioleci zapomniany, dzisiaj ponownie staje się oznaką radości i uwielbienia. Towarzyszy również najwspanialszej modlitwie , jaką bez wątpienia jest „Ojcze Nasz”, której słowa przekazał na sam Jezus Chrystus. Uczestnicząc we Mszy Świętej bądźmy zatem jak dzieci wyciągające do góry ręce, by nasz Ojciec Niebieski chwycił nas w swe ramiona!