Tadeusz Woźniak
Tadeusz Wojciech Woźniak, urodzony 6 marca 1947 roku w Warszawie, był jednym z najbardziej rozpoznawalnych polskich muzyków, kompozytorów oraz wokalistów. Swoją karierę artystyczną rozpoczął w latach 60. i przez ponad 50 lat działalności artystycznej, zdobył uznanie zarówno jako wykonawca, jak i twórca muzyki do teatrów, filmów i programów telewizyjnych. Woźniak był także autorem wielu pamiętnych piosenek, które na stałe wpisały się w historię polskiej muzyki popularnej. Woźniak swoją pierwszą artystyczną przygodę rozpoczął w 1966 roku, kiedy to pod pseudonimem „Daniel Dan” wystąpił w zespole Dzikusy podczas I Radiowej Giełdy Piosenki. Niedługo później, jako gitarzysta, współpracował z uznanymi zespołami i artystami, w tym z legendarnymi Niebiesko-Czarnymi oraz Czesławem Niemenem. Dodatkowo występował z grupą Czterech, z którą dokonał swoich pierwszych profesjonalnych nagrań dla Programu III Polskiego Radia. Rok 1967 okazał się przełomowy w karierze Woźniaka, ponieważ wtedy zadebiutował jako kompozytor. Jego pierwsze kompozycje powstały na potrzeby recytacji wierszy takich poetów jak Julian Tuwim, Bolesław Leśmian oraz Konstanty Ildefons Gałczyński. Dalszy rozwój kariery przyniósł mu również sukcesy jako solista, a jego repertuar w tym okresie składał się głównie z melodyjnych ballad, które sam komponował i wykonywał, akompaniując sobie na gitarze. Tadeusz Woźniak zyskał popularność szczególnie pod koniec lat 60. i na początku lat 70. Jego największym osiągnięciem było zdobycie głównej nagrody na 10. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1972 roku za wykonanie utworu „Zegarmistrz światła”. Piosenka ta stała się jednym z jego najbardziej rozpoznawalnych utworów. Z kolei w 1967 roku Woźniak zdobył wyróżnienie za utwór „Hej, Hanno” na Telewizyjnej Giełdzie Piosenki, co otworzyło mu drzwi do szerszego uznania. Kolejne jego przeboje, takie jak „Smak i zapach pomarańczy” czy „To będzie syn”, zyskały dużą popularność w Polsce. Oprócz kariery estradowej, Woźniak był również aktywnym twórcą muzyki teatralnej i filmowej. Jego dorobek obejmuje muzykę do ponad 200 piosenek, a także muzykę do niemal 100 inscenizacji teatralnych, programów poetyckich oraz filmów dokumentalnych i animowanych. Wśród sztuk, do których Woźniak komponował muzykę, warto wymienić „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego, „Odprawę posłów greckich” Jana Kochanowskiego oraz „Mistrza i Małgorzatę” Michaiła Bułhakowa. Jego prace były nagradzane na festiwalach sztuk teatralnych, a jego muzyka stała się nieodłącznym elementem wielu ważnych przedstawień. Poza sukcesami artystycznymi, Woźniak zdobył również liczne odznaczenia za swoje osiągnięcia w dziedzinie kultury. W 2005 roku został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a w 2014 roku otrzymał Złoty Krzyż Zasługi za wybitne osiągnięcia artystyczne. W 2021 roku artysta przekazał swoje archiwum do Biblioteki Narodowej, co stanowiło ważny element jego spuścizny.
Woźniak współpracował z wieloma wybitnymi artystami, zarówno w roli kompozytora, jak i wykonawcy. Piosenki z jego muzyką wykonywali m.in. Elżbieta Adamiak, Michał Bajor, Krystyna Prońko, Zbigniew Wodecki, Wojciech Malajkat oraz członkowie grupy Locomotiv GT. Artysta brał również udział w popularnych projektach telewizyjnych, a jego piosenka „Pośrodku świata” stała się znana jako czołówka serialu „Plebania”. Woźniak wystąpił także w kilku odcinkach tego serialu, co umożliwiło mu dotarcie do jeszcze szerszej publiczności. Tadeusz Woźniak był mężem piosenkarki i pianistki Jolanty Majchrzak-Woźniak, z którą współpracował przy wielu projektach muzycznych. Małżonkowie mieli wspólnego syna Filipa, który urodził się z zespołem Downa, a artysta miał także dwóch synów z poprzedniego związku: Piotra i Mateusza. Woźniak był ojczymem dla Mariusza, syna swojej żony z jej wcześniejszego małżeństwa. Tadeusz Woźniak zmarł 7 lipca 2024 roku. Jego śmierć była dużym wstrząsem dla polskiej sceny muzycznej i kulturalnej. Jego pogrzeb odbył się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Artysta pozostawił po sobie nie tylko niezatarte ślady w historii polskiej muzyki, ale także ogromne archiwum artystyczne, które wciąż inspiruje kolejne pokolenia twórców. Woźniak, jako jeden z najbardziej cenionych twórców muzyki popularnej i teatralnej w Polsce, pozostanie w pamięci fanów i krytyków muzycznych jako artysta wszechstronny, tworzący dzieła zarówno głęboko refleksyjne, jak i pełne liryzmu i emocji.
