Anna German
Anna Wiktoria German-Tucholska, urodzona 14 lutego 1936 roku w Urgenczu, była wybitną polską piosenkarką, kompozytorką, aktorką oraz geologiem z wykształcenia. Jej bogate życie artystyczne oraz niezwykła biografia sprawiają, że pozostaje jedną z najbardziej fascynujących postaci w historii polskiej muzyki. Zmarła 25 sierpnia 1982 roku w Warszawie. Anna German przyszła na świat w Urgenczu (dzisiejszy Uzbekistan) w trudnych czasach. Jej ojciec, Eugeniusz Hörmann, pochodził z rodziny o niemieckich korzeniach mennonickich, a matka, Irma Martens, wywodziła się z holenderskich mennonitów. Rodzice Anny znaleźli się w Azji Środkowej, uciekając przed represjami stalinowskimi. W 1938 roku ojciec Anny został aresztowany przez NKWD i stracony pod fałszywym zarzutem szpiegostwa. Matka, wraz z małą Anną i jej babką, zmagała się z trudnościami życia na zesłaniu. W 1946 roku rodzina repatriowała się do Polski, gdzie zamieszkała kolejno w Szczecinie, Nowej Rudzie i Wrocławiu. We Wrocławiu Anna ukończyła VIII Liceum Ogólnokształcące i podjęła studia geologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim, które ukończyła z wyróżnieniem w 1962 roku. Już w trakcie studiów ujawnił się jej talent wokalny, który wkrótce skierował ją na ścieżkę artystyczną.
Pierwsze kroki na scenie stawiała w teatrze studenckim „Kalambur” we Wrocławiu, gdzie zdobyła uznanie za swoje występy muzyczne. Z czasem zaczęła koncertować, współpracując z Estradą Wrocławską i Rzeszowską. Przełom w karierze nastąpił w 1963 roku, gdy zdobyła drugą nagrodę na Festiwalu Piosenki w Sopocie za utwór „Tak mi z tym źle”. Rok później „Tańczące Eurydyki” przyniosły jej międzynarodową sławę – piosenka została nagrodzona na festiwalu w Sopocie oraz w Opolu. Anna stała się jedną z najbardziej rozpoznawalnych polskich artystek, regularnie koncertując za granicą, m.in. w ZSRR, USA, Włoszech i Francji. Śpiewała w siedmiu językach, co pozwoliło jej zdobyć uznanie międzynarodowej publiczności. W jej repertuarze znajdowały się przeboje takie jak „Człowieczy los”, „Dziękuję, mamo” czy „Bal u Posejdona”. W 1966 roku wystąpiła w paryskiej Olympii obok Dalidy, a w 1967 roku jako pierwsza Polka zaśpiewała na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo. W 1967 roku, u szczytu kariery, Anna German uległa poważnemu wypadkowi samochodowemu we Włoszech, który niemal zakończył jej życie. Przez kilka lat zmagała się z konsekwencjami wypadku, przechodząc liczne operacje i długotrwałą rehabilitację. W tym czasie napisała autobiograficzną książkę „Wróć do Sorrento?”, w której opisała swoje przeżycia. W 1970 roku triumfalnie powróciła na scenę, występując m.in. w Sali Kongresowej w Warszawie. Jej piosenka „Człowieczy los” stała się symbolem siły i wytrwałości, a album o tym samym tytule zdobył status złotej płyty. Kolejne lata przyniosły jej dalsze sukcesy, zarówno w kraju, jak i za granicą. W 1972 roku wyszła za mąż za Zbigniewa Tucholskiego, z którym miała syna Zbigniewa juniora. Mimo kłopotów zdrowotnych, które zaczęły się nasilać w latach 70., Anna kontynuowała działalność artystyczną, nagrywając kolejne piosenki i występując na scenie. W 1980 roku zdiagnozowano u niej nowotwór kości. Choroba postępowała szybko, jednak Anna do końca zachowała pogodę ducha. Zmarła 25 sierpnia 1982 roku w Warszawie i została pochowana na cmentarzu ewangelicko-reformowanym. Anna German pozostawiła po sobie niezwykłe dziedzictwo muzyczne. Jej ciepły głos, bogaty repertuar i niezwykła osobowość zyskały jej miłość milionów słuchaczy. Pomimo trudnego życia, naznaczonego stratą, wojną i chorobą, jej twórczość niesie przesłanie nadziei, miłości i wytrwałości. Do dziś pozostaje inspiracją dla kolejnych pokoleń artystów.
