Edward Hulewicz
Edward Hulewicz urodził się 22 listopada 1937 roku w Bereźnem na Wołyniu. Był jednym z najwybitniejszych polskich piosenkarzy estradowych, kompozytorów, autorów tekstów, a także dziennikarzem muzycznym, rysownikiem i malarzem. Jego kariera artystyczna trwała ponad 60 lat, a jego twórczość pozostaje nieodłącznym elementem polskiej muzyki rozrywkowej. Hulewicz pochodził z rodziny muzycznej — jego ojciec był zawodowym skrzypkiem. W młodości wykazywał duże zainteresowanie muzyką i sztuką. Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Kwidzynie, gdzie zdobył pierwsze wyróżnienia w Wojewódzkim Konkursie Recytatorskim. Pasja do muzyki i sztuki zaowocowała jego dalszymi edukacyjnymi wyborami. Studiował w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, gdzie zaangażował się w życie artystyczne, będąc aktywnym członkiem Klubu Studentów Wybrzeża „Żak” oraz klubu jazzowego „Rudy Kot”. Hulewicz ukończył również kilka semestrów na wydziale malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, rozwijając swoją pasję do sztuki wizualnej. W 1965 roku, po powrocie z rocznej podróży koncertowej po Czechosłowacji, Edward Hulewicz dostał propozycję założenia zespołu rockowego od Janusza Hojana z Redakcji Muzycznej Polskiego Radia i Telewizji w Poznaniu. Tak powstał zespół Tarpany, którego Hulewicz był założycielem i solistą. Grupa zyskała dużą popularność, a ich największym przebojem stała się piosenka „Siała baba mak”, którą napisał Hulewicz. Utwór wielokrotnie wygrywał w Telewizyjnej Giełdzie Piosenki, a zespół cieszył się popularnością dorównując wówczas zespołom takim jak Czerwone Gitary czy Trubadurzy. Zespół rozpadł się w 1968 roku, a jego członkowie trafili do innych znanych zespołów, takich jak Czerwono-Czarni, Niebiesko-Czarni, Breakout, ABC czy Amazonki. Po rozpadzie Tarpanów Hulewicz dołączył do zespołu Heliosi, który również cieszył się dużą popularnością w Polsce. Grupa zdobyła uznanie dzięki takim utworom jak „Obietnice”, „Zaczekaj, aż opadnie mgła” czy „Dwa złote warkocze”. W 1970 roku Hulewicz wystąpił z zespołem w ramach „Musicoramy”, a także dał recital z Heliosami na Festiwalu w Sopocie. Po zakończeniu działalności zespołu Heliosi w 1969 roku, Hulewicz rozpoczął współpracę z big bandem Janusza Sławińskiego Kanon Rytm, z którym zrealizował szereg popularnych piosenek, takich jak „Gdy przyjdziesz dzisiaj wieczorem” czy „Nie pytaj już”.
Po odejściu z Kanon Rytm w 1971 roku Edward Hulewicz rozpoczął działalność solową. Nawiązał współpracę z wieloma znanymi kompozytorami i autorami tekstów, nagrywając liczne przeboje, z których wiele stało się ikonami polskiej muzyki lat 70. i 80. Współpracował z takimi artystami jak Jarosław Kukulski, Jan Pietrzak, Maciej Kossowski, Grażyna Orlińska, czy Katarzyna Gärtner. Na jego albumach można usłyszeć takie utwory jak „Hej, baby, baby” (z Katarzyną Gärtner), „Za zdrowie pań” (z Jarosławem Kukulskim) czy „Żona Padrona Blues” (z Ryszardem Poznakowskim). Hulewicz brał również udział w wielu festiwalach, występując m.in. na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie trzykrotnie rywalizował o nagrodę główną, a także na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. W połowie lat 80. Hulewicz wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie występował głównie w klubach polonijnych. Choć przez pewien czas mieszkał za granicą, regularnie przyjeżdżał do Polski, by nagrać płyty długogrające i single. W latach 80. i 90. wydał kilka albumów, które cieszyły się dużą popularnością, a jego piosenki, takie jak „Za zdrowie pań”, były nadal chętnie grane w radiu i na koncertach. Dwie z jego płyt uzyskały status Złotej Płyty, a jedna Platynowej. W 2005 roku Hulewicz powrócił na stałe do Polski, gdzie kontynuował działalność koncertową, wykonując głównie swoje starsze przeboje. W 2006 roku wydał nowy singiel „Rock Caffe” z czterema nowymi utworami, których kompozytorem był Adam Rup. Artysta uczestniczył również w koncertach takich jak Sopot Festiwal Top Trendy, a także w programach telewizyjnych, w tym „Rozmowy w toku” i „Szansa na sukces”, gdzie był jurorem. W ostatnich latach swojej kariery Hulewicz nie ustępował z życia estradowego, regularnie występując na różnych wydarzeniach. W 2019 roku jego piosenka „Bo życie jedno mam” stała się motywem przewodnim programu TVP1 „Sanatorium miłości”. W tym samym roku został mianowany Ambasadorem Specjalnym kampanii społecznej „Piękna, bo Zdrowa”, a jego utwór „Za zdrowie pań” stał się jej hymnem. Edward Hulewicz był także aktywny społecznie. Wspierał sieroty, angażując się w pracę w domach dziecka. Jego działalność artystyczna i charytatywna została uhonorowana licznymi nagrodami, w tym Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w 2020 roku. Edward Hulewicz zmarł 4 września 2022 roku w Warszawie, po długiej walce z chorobą nowotworową. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Jego śmierć była wielką stratą dla polskiej muzyki, ale jego twórczość pozostaje nieśmiertelna w sercach wielu pokoleń fanów.
