O.N.A.

Charakterystyczne mocne, rockowe riffy Grzegorza Skawińskiego i wyjątkowy głos Agnieszki Chylińskiej oraz stylistyka bazująca na hard rocku szybko przyniosła zespołowi sławę. Nie bez znaczenia mają tu kompozycje Skawińskiego poparte tekstami i wokalizami Chylińskiej doskonale trafiały do publiczności poszukującej nowoczesnych brzmień (w muzyce zespołu wyraźnie słychać inspiracje ówczesną światową modą muzyczną – grupami Creed, Korn, Soundgarden etc.). Największe hity O.N.A. z płyty „Modlishka” – „Drzwi”, „Znalazłam”, czy „Koła czasu” przez długi czas nie schodziły z czołówki list przebojów. Kolejne płyty grupy potwierdziły najwyższy kunszt muzyków. Albumy „Bzzzzz”, „T.R.I.P.”, „Pieprz” i „Mrok” wypromowały kilkanaście przebojów, z których wystarczy wymienić „Kiedy powiem sobie dość”, „Najtrudniej”, „Ciągle ty”, „Wszystko to co ja”. O wyjątkowej popularności zespołu świadczy fakt, że każdy album grupy pokrywał się złotem lub platyną. O.N.A. zdobyła wiele nagród i wyróżnień, w tym między innymi 5 Fryderyków. Muzycy zespołu byli i są nadal postrzegani jako autorytety w swojej dziedzinie. Każdy z nich zwyciężał w swojej kategorii w plebiscytach na najlepszych instrumentalistów. Popularność grupy to także wynik zbuntowanej postawy Agnieszki Chylińskiej. Do dziś pamiętny jest skandal wywołany przez jej wypowiedź na gali przyznania Fryderyków, gdzie zwracając się do swoich nauczycieli rzuciła słowa „Fuck off, nienawidzę was”. Grupa zakończyła swoją działalność w 2003 roku na skutek rozbieżności w wizji twórczej. Grzegorz Skawiński wraz z Waldemarem Tkaczykiem reaktywowali grupę Kombi, natomiast Agnieszka Chylińska z pozostałymi członkami grupy założyła grupę nazwaną „Chylińska”. To właśnie sukcesem z grupą O.N.A. Agnieszka Chylińska rozpoczęła swoją imponującą karierę muzyczną, która doprowadziła ją do szczytu popularności.