2 plus 1 ( Dwa Plus Jeden )
Dwa Plus Jeden (2 Plus 1) – polski zespół muzyczny, który powstał w 1971 roku w Warszawie, jest jednym z najważniejszych przedstawicieli polskiej muzyki popowej i rockowej lat 70. i 80. XX wieku. Jego historia to opowieść o dynamicznym rozwoju, licznych sukcesach krajowych i międzynarodowych, a także o zmianach stylistycznych i personalnych, które kształtowały twórczość grupy przez niemal dwie dekady. Zespół Dwa Plus Jeden został założony przez gitarzystę Janusza Kruka oraz flecistkę Elżbietę Dmoch, którzy wcześniej występowali w krótkotrwałej grupie Warszawskie Kuranty. Dołączył do nich Andrzej Rybiński, który jednak szybko opuścił formację, zakładając własny projekt „Andrzej i Eliza”. W jego miejsce do zespołu dołączył Andrzej Krzysztofik. Grupa rozpoczęła swoją działalność w 1971 roku, występując w warszawskim hotelu Bristol, a później zaczęła współpracować z kompozytorką Katarzyną Gärtner. 2 Plus 1 stało się jednym z pierwszych wykonawców jej utworów. W 1971 roku zespół zdobył popularność po występie na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie otrzymał nagrodę za piosenkę „Nie zmogła go kula”. Przełomowy okazał się rok 1972, kiedy to piosenki „Czerwone słoneczko” i „Chodź, pomaluj mój świat” stały się wielkimi hitami. W tym samym roku ukazał się debiutancki album „Nowy wspaniały świat”, który zawierał także utwory takie jak „Wstawaj, szkoda dnia” i „Hej, dogonię lato”. Album sprzedał się w dużym nakładzie i uzyskał status złotej płyty. W 1973 roku grupa wystąpiła w niemieckim programie telewizyjnym „Disco”, a piosenka „Zjechaliśmy kapelą” spotkała się z ciepłym przyjęciem publiczności. Zespół kontynuował sukcesy na festiwalach, a w 1974 roku odbył swoją pierwszą trasę zagraniczną, występując w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Szkocji, Francji, Szwajcarii i Niemczech Zachodnich. Drugi album, „Wyspa dzieci” (1974), również odniósł sukces, zawierając takie przeboje jak „Na luzie” i „Gwiazda dnia”. Grupa zyskała uznanie nie tylko w Polsce, ale również w innych krajach Europy, a ich piosenka „Kołysanka matki” zdobyła trzecie miejsce na festiwalu w Sopocie.
W 1976 roku zespół zaczął eksperymentować z nowym materiałem, co zaowocowało premierą płyty „Aktor” – koncepcyjnego albumu poświęconego Zbigniewowi Cybulskiemu. Największym przebojem z tej płyty stała się piosenka „Muzyka w serca wstąpi nam”. Kolejny album, „Teatr na drodze” (1978), zawierał jeden z największych hitów zespołu, „Windą do nieba”, który stał się symbolem lat 70. i 80. W 1979 roku grupa zrealizowała album „Irlandzki tancerz”, inspirowany irlandzką muzyką ludową. Równocześnie 2 Plus 1 zdobyło międzynarodową popularność, nagrywając piosenkę „Easy Come, Easy Go”, która okazała się dużym sukcesem na rynku niemieckim. Przełomowym momentem w karierze grupy był rok 1980, kiedy to zespół wydał anglojęzyczny album „Easy Come, Easy Go”. Płyta zyskała ogromną popularność, zwłaszcza w Niemczech, a utwory takie jak „Singapore” i „My Gypsy Lady” stały się przebojami międzynarodowymi. W 1981 roku zespół wydał kolejny anglojęzyczny album, „Warsaw Nights”, który również odniósł sukces na rynku międzynarodowym. 2 Plus 1 kontynuowało swoją karierę w Polsce i za granicą, występując na wielu festiwalach i zdobywając liczne nagrody. Ich piosenki, takie jak „Iść w stronę słońca”, „XXI wiek” i „Requiem dla samej siebie”, stały się hymnami pokolenia lat 80. W 1982 roku zespół przeszedł zmiany personalne, gdy do grupy dołączył Cezary Szlązak. Zespół rozpoczął współpracę z Andrzejem Mogielnickim, a ich nowa płyta, „Bez limitu” (1983), reprezentowała styl synthpopowy i rockowy. Album stał się komercyjnie udany, a piosenki takie jak „Nic nie boli” czy „Superszczur” zyskały popularność wśród młodszej publiczności. Grupa kontynuowała eksperymenty muzyczne, wydając album „Video” (1985), który nawiązywał do nurtu New Romantic i synthpopu, a także angażował instrumenty dęte. Zespół zdobył liczne nagrody, w tym złote płyty, ale pod koniec lat 80. aktywność grupy zaczęła spadać. W 1989 roku ukazał się ostatni album zespołu – „Antidotum”. Mimo że płyta nie osiągnęła takiego sukcesu jak wcześniejsze wydawnictwa, zawierała kilka znanych utworów, takich jak „Ocalę cię” i „Chłodnym okiem”. Po zakończeniu działalności 2 Plus 1, Janusz Kruk skoncentrował się na komponowaniu muzyki do spektakli teatralnych. Zespół reaktywował się dwukrotnie: w 1998 roku, kiedy to grupa wystąpiła na kilku koncertach, oraz w 2006 roku, po śmierci Janusza Kruka w 1992 roku, jako zespół z nowymi muzykami. Dwa Plus Jeden pozostaje jednym z najważniejszych zespołów w historii polskiej muzyki rozrywkowej, a jego piosenki, takie jak „Chodź, pomaluj mój świat”, „Windą do nieba”, „Czerwone słoneczko” czy „Requiem dla samej siebie” są nadal pamiętane przez kolejne pokolenia słuchaczy.
