Jacek Wójcicki
Jacek Wójcicki (ur. 21 stycznia 1960 w Krakowie) jest polskim aktorem, śpiewakiem tenorowym i muzykiem, który zdobył sławę dzięki swojemu wszechstronnemu talentowi artystycznemu i charakterystycznej, ekspresyjnej osobowości scenicznej. Dorastał na krakowskim Zwierzyńcu, gdzie od najmłodszych lat przejawiał talent muzyczny. Już jako dziecko występował z chórem Filharmonii Krakowskiej, z którym miał okazję koncertować także poza granicami Polski, co pozwoliło mu zdobyć cenne doświadczenie na scenie. W młodości miał również okazję pojawić się na deskach Starego Teatru w Krakowie, występując w epizodycznej roli w spektaklu Dziady, co zapoczątkowało jego artystyczną drogę. Następnie Wójcicki ukończył Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, zyskując formalne wykształcenie, które otworzyło mu drzwi do profesjonalnej kariery w teatrze i muzyce. W latach 1982–1991 Jacek Wójcicki związany był z Teatrem Słowackiego w Krakowie, gdzie miał okazję wykazać się w licznych rolach. Szczególnie znaczącym osiągnięciem była jego główna rola w spektaklu Niebieski ptak. W tym okresie zdobywał uznanie nie tylko jako aktor, ale także jako interpretator piosenki aktorskiej. W 1986 roku został laureatem Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, a rok później otrzymał nagrodę za interpretację utworu „Wiersz gazetowo-miłosny” podczas Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Jego niezwykła ekspresja i talent wokalny sprawiły, że w latach 1992–1997 regularnie występował w popularnym Kabarecie Olgi Lipińskiej. Stał się także znany młodszej widowni jako Pan Tenorek, postać z programu dziecięcego Budzik w TVP1, gdzie nie tylko grał, ale również wykonywał popularne piosenki dla dzieci. Wójcicki wystąpił w szeregu produkcji filmowych i telewizyjnych, m.in. w Urwisach z Doliny Młynów (1985), Opowieści Harleya (1987), Ostatnim dzwonku (1989), gdzie wcielił się w postać Jacka „Świra” Świerzyńskiego, oraz w międzynarodowej produkcji Lista Schindlera (1993), w której zagrał Henry’ego Rosnera. Był także częstym wykonawcą piosenek w polskich produkcjach filmowych, takich jak „Modlitwa. O wschodzie słońca” i „A my nie chcemy uciekać stąd...” z filmu Ostatni dzwonek (1989). Ponadto, jego talent wokalny znalazł szerokie zastosowanie w polskim dubbingu. Wójcicki śpiewał m.in. piosenkę czołówkową do polskiej wersji serialu Aladyn (1995–2004), użyczył głosu Księciu Korneliuszowi w Calineczce (1996), a także wykonał pieśń „Pieśń Minstrela” w animacji Miecz w kamieniu (1999).
Na przestrzeni lat Wójcicki wydał kilka albumów muzycznych, na których można znaleźć zarówno piosenki dla dzieci, jak i repertuar aktorski. W 1992 roku wydał album Live Character, a w 1995 roku ukazał się album Nie bój się anioła, który został wznowiony trzy lata później. W 2003 roku nagrał Cztery humory roku wraz z innymi artystami dla Polskiego Radia. Popularnością cieszyły się również Piosenki Pana Tenorka (2006) oraz jego późniejszy album Zaklinam czas (2015). Za swój wkład w kulturę polską w 2016 roku Jacek Wójcicki został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Andrzeja Dudę, co stanowiło dowód uznania jego wieloletniej pracy artystycznej i zaangażowania w rozwój polskiej kultury. Jacek Wójcicki udzielał się także społecznie i politycznie. W 2020 roku publicznie wsparł kandydaturę Władysława Kosiniaka-Kamysza w wyborach prezydenckich, a podczas konwencji wyborczej w Jasionce wykonał utwór Miejcie nadzieję na podstawie wiersza Adama Asnyka. Dzięki swojemu wyjątkowemu głosowi i wszechstronnym umiejętnościom aktorskim Jacek Wójcicki stał się jedną z barwniejszych postaci polskiej sceny muzycznej i teatralnej, pozostawiając po sobie bogatą spuściznę w postaci licznych ról, albumów muzycznych i występów, które pozostają w pamięci widzów oraz słuchaczy na długo po zakończeniu koncertu czy spektaklu.
