Jacek Lech
Jacek Lech, właściwie Leszek Zerhau, urodził się 15 kwietnia 1947 roku w Mikuszowicach, w Polsce. Był cenionym polskim piosenkarzem, znanym głównie jako wokalista popularnego zespołu Czerwono-Czarni. Jego życie i kariera były pełne wzlotów i wyzwań, które ukształtowały go jako artystę i człowieka. Muzyka towarzyszyła mu od młodych lat. Już w czasach szkolnych założył amatorski zespół muzyczny, w którym nie tylko śpiewał, ale również grał na skrzypcach. Mając zaledwie 17 lat, odniósł swój pierwszy większy sukces, zajmując pierwsze miejsce w konkursie jazzowym „Mikrofon dla wszystkich”, co zwróciło na niego uwagę branży muzycznej. W 1966 roku, gdy Jacek miał 19 lat, dołączył jako solista do zespołu Czerwono-Czarni, jednego z najpopularniejszych polskich zespołów muzycznych tamtego okresu. Już jego pierwsza piosenka nagrana z zespołem, „Bądź dziewczyną moich marzeń”, stała się ogromnym przebojem, zdobywając serca słuchaczy. Rok później, w 1967 roku, wystąpił na V Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie zdobył wyróżnienie za piosenkę „Pozwólcie śpiewać ptakom”. Był to ważny moment w jego karierze, który umocnił jego pozycję na polskiej scenie muzycznej. Jacek Lech wraz z Czerwono-Czarnymi brał udział w prestiżowych wydarzeniach, takich jak wspólny koncert z legendarą grupą The Rolling Stones, a także w wystawieniu beatowej mszy „Pan przyjacielem moim”. Pod koniec 1972 roku postanowił opuścić zespół, aby rozpocząć solową karierę. Wkrótce po tym, w 1973 roku, założył własną grupę muzyczną, jednak działalność przerwał wypadek samochodowy, który wykluczył go ze sceny na rok. Po rekonwalescencji w 1974 roku Jacek powrócił na scenę z solowym albumem „Bądź szczęśliwa”. Jego kariera rozwijała się pomyślnie; często występował na różnych festiwalach muzycznych w Polsce, takich jak Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu w 1976 roku oraz Festiwal Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu, gdzie w 1983 roku otrzymał honorowy Złoty Pierścień, a w 1986 Srebrny Pierścień. Lech koncertował również poza granicami kraju, występując m.in. w dawnej Jugosławii, na Węgrzech, a także dla polonijnych społeczności w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. W 2005 roku, jako wyraz uznania dla jego wkładu w kulturę polską, artysta został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. Niestety, w 2006 roku zdiagnozowano u niego złośliwy nowotwór przełyku. W ramach leczenia przeszedł chemioterapię, naświetlania oraz operację. W okresie leczenia był utrzymywany w śpiączce farmakologicznej przez lekarzy w Katowicach. Pomimo jego walki z chorobą, środowisko muzyczne i fani nie pozostali obojętni. W lutym 2007 roku w Bielsku-Białej, rodzinnym mieście artysty, odbył się koncert charytatywny zorganizowany przez Fundację Kultury i Edukacji Europejskiej „Alfa i Omega”. Podczas koncertu, w którym wystąpili m.in. Halina Frąckowiak, Alicja Majewska, Edward Hulewicz, Andrzej Dąbrowski i Bogusław Mec, ogłoszono także, że minister kultury przyznał Jackowi Lechowi nagrodę za całokształt osiągnięć.
Niestety, Jacek Lech zmarł 25 marca 2007 roku w szpitalu w Katowicach. Pogrzeb artysty odbył się 28 marca w Bielsku-Białej, gdzie został pochowany na cmentarzu przy kościele pw. św. Barbary. Pamięć o Jacku Lechu trwa, a jego dorobek artystyczny jest wciąż żywy. Upamiętniono go w Alei Gwiazd Festiwalu Polskiej Piosenki, a Dom Kultury w Mikuszowicach Krakowskich w Bielsku-Białej nosi jego imię. Dyskografia Jacka Lecha obejmuje albumy: „Bądź dziewczyną moich marzeń” (1970), „Bądź szczęśliwa” (1974), „Latawce porwał wiatr” (1977) oraz „Kolędy” (1998), które dokumentują jego wkład w rozwój polskiej muzyki rozrywkowej i przypominają o jego wyjątkowym głosie oraz pasji do muzyki.
