Halina Kunicka
Halina Irena Kunicka-Kydryńska, urodzona 18 lutego 1938 roku we Lwowie, to wybitna polska piosenkarka, której kariera trwa od lat 50. XX wieku. Artystka zdobyła ogromną popularność w Polsce i za granicą, zwłaszcza w latach 60. i 70., tworząc niezapomniane przeboje i koncertując na całym świecie. Halina Kunicka pochodziła z rodziny o silnych tradycjach patriotycznych. Jej ojciec, Wacław Kunicki, był oficerem Korpusu Ochrony Pogranicza i walczył podczas wojny obronnej 1939 roku. Niestety, jego losy po wojnie pozostają nieznane. Po przeprowadzce z matką, Zofią z domu Bek, zamieszkały m.in. w Grójcu, Radości i Warszawie. Matka Haliny, która śpiewała i grała na pianinie, zaszczepiła w niej miłość do muzyki, prezentując jej repertuar przedwojennego kabaretu, pieśni lwowskie oraz piosenki powstańcze i harcerskie. W wieku 16 lat Kunicka ukończyła VII Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego w Warszawie i, za namową ojczyma, podjęła studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończyła je w 1959 roku, broniąc pracę magisterską na temat udziału prokuratora w procesie prywatnoskargowym. Talent wokalny Haliny został odkryty na trzecim roku studiów, kiedy zdobyła wyróżnienie w konkursie Polskiego Radia dla amatorów. W ramach nagrody rozpoczęła naukę śpiewu u takich wybitnych pedagogów jak Hanna Skarżanka, Igor Śmiałowski i Wanda Wermińska. Przez trzy lata występowała w kabarecie „Pinezka”. W 1959 roku nagrała swoje pierwsze utwory radiowe, w tym „Czumbałałajka”, co otworzyło jej drogę do świata muzyki.
Pierwsza solowa płyta Haliny Kunickiej ukazała się w 1966 roku. Artystka zdobyła popularność dzięki takim przebojom jak „Orkiestry dęte”, „Niech no tylko zakwitną jabłonie” czy „Od nocy do nocy”. Występowała w radiowych i telewizyjnych programach rozrywkowych, takich jak „Podwieczorek przy mikrofonie” i „Telewizyjna Giełda Piosenki”. W tamtych latach koncertowała także za granicą, odwiedzając m.in. Bułgarię, Francję, USA i Australię. Sukcesy na polskich festiwalach, w tym w Opolu, oraz nagrody na międzynarodowych festiwalach w Sopocie, Tokio i Dreźnie potwierdzały jej pozycję jako jednej z najważniejszych piosenkarek swoich czasów. Albumy takie jak „Panienki z bardzo dobrych domów” (1967) czy „Ach, panie, panowie...” (1971) zdobyły ogromne uznanie. W 1975 roku Kunicka nagrała utwór „Od nocy do nocy”, będący motywem przewodnim filmu „Noce i dnie” w reżyserii Jerzego Antczaka. W tym samym okresie koncertowała w prestiżowych miejscach, takich jak paryska Olympia, oraz nagrała albumy „Od nocy do nocy” (1977) i „12 godzin z życia kobiety” (1978), z tekstami Wojciecha Młynarskiego i muzyką Jerzego Derfla. Halina Kunicka była dwukrotnie zamężna. Jej pierwszym mężem był inżynier Stanisław Wierzbicki. W 1968 roku poślubiła Lucjana Kydryńskiego, znanego dziennikarza i konferansjera. Para doczekała się syna Marcina. Po zawieszeniu kariery w latach 90. z powodu choroby męża, Kunicka powróciła na scenę w 2006 roku. Od tego czasu koncertuje w całej Polsce, wykonując recitale, często w połączeniu z promocją swojej biografii „Świat nie jest taki zły” (2015). Wyróżniona wieloma nagrodami i odznaczeniami, m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, jest uważana za ikonę polskiej muzyki rozrywkowej. Halina Kunicka pozostaje symbolem elegancji i artystycznej klasy, a jej piosenki na stałe wpisały się w kanon polskiej kultury.
