Fish

Zespół Fisz Emade Tworzywo to polski duet muzyczny stworzony przez braci Bartosza "Fisza" Waglewskiego i Piotra "Emade" Waglewskiego. Ich wspólna historia muzyczna sięga lat szkolnych, kiedy zaczęli grać w zespołach punkowych i metalowych. Z biegiem lat ich styl ewoluował, przechodząc przez różne gatunki, takie jak hip-hop, jazz, elektronika czy rock, co czyni ich twórczość bardzo różnorodną i trudną do zaszufladkowania. Obaj bracia, będący synami Wojciecha Waglewskiego, lidera zespołu Voo Voo, urodzili się w Warszawie i zaczynali swoją muzyczną przygodę w latach 90. Fisz (ur. 1978) to głównie wokalista i tekściarz, który z czasem wyewoluował z rapera do bardziej wszechstronnego artysty wokalnego. Emade (ur. 1981) od początku pełnił rolę producenta, DJ-a oraz perkusisty. Pierwsze kroki na scenie stawiali w zespole RHX, w którym zadebiutowali płytą „Opowieści z podwórkowej ławki” w 1999 roku. Przełomem w ich karierze była solowa płyta Fisza, „Polepione dźwięki” (2000), na której, obok rapowych brzmień, pojawiły się pierwsze eksperymenty z jazzem i innymi gatunkami. W produkcji albumu Emade współpracował z DJ-em 600V, jedną z ikon polskiego hip-hopu. Już na tym etapie dało się zauważyć, że Fisz wyróżnia się nietypowym dla polskiej sceny hip-hopowej stylem, bazującym na introspektywnych tekstach i odwołaniach do różnych wpływów muzycznych, jak Mos Def, The Roots czy John Coltrane. Tworzywo Sztuczne W 2002 roku bracia stworzyli zespół Tworzywo Sztuczne, który stał się platformą do dalszych muzycznych eksperymentów. Grupa szybko zyskała rozpoznawalność dzięki utworowi „Warszafka” z debiutanckiego albumu „F3”. Fisz krytycznie odnosił się do warszawskiej elity, karykaturując ich sposób bycia i obsesję na punkcie statusu. Kolejne albumy, takie jak „Wielki ciężki słoń” (2004), przynosiły dalsze poszerzanie muzycznych horyzontów, w tym eksperymenty z jazzem i elektroniką. Emade kontynuował swoje poszukiwania producenckie, współpracując z takimi twórcami jak Envee, Magiera czy Jealo. W 2006 roku Fisz i Emade wydali album „Piątek 13”, który powrócił do hip-hopowych korzeni, współpracując z artystami takimi jak O.S.T.R. czy Iza Kowalewska. To był jednak tylko epizod, bo już na kolejnych albumach, m.in. „Heavi Metal” (2008), bracia coraz bardziej oddalali się od klasycznego hip-hopu, skłaniając się ku cięższym gitarowym brzmieniom i bardziej rockowym aranżacjom. Ta ewolucja kulminowała na płycie „Zwierzę bez nogi” (2011), gdzie wyraźnie inspirowali się zespołami takimi jak The Beastie Boys czy A Tribe Called Quest, mieszając hip-hop z mocniejszymi, przesterowanymi brzmieniami. Powrót do elektroniki i sukcesy Album „Mamut” z 2014 roku był powrotem do bardziej melodyjnych i elektronicznych klimatów. Płyta była dużym sukcesem zarówno artystycznym, jak i komercyjnym, zdobywając Fryderyka w kategorii elektronika/indie/alternatywa. Na albumie gościnnie wystąpili m.in. Justyna Święs z The Dumplings oraz Katarzyna Nosowska. Kolejny album „Drony” (2016) kontynuował tę estetykę, ale z większym naciskiem na tematykę technologii i jej wpływu na codzienne życie. W 2019 roku bracia wydali album „Radar”, będący kontynuacją poprzednich dwóch płyt, ale w mniej „skomputeryzowanej” formie. Album łączył disco i rocka z lat 80. i 90., tworząc tło dla tekstów o miłości i współczesnych problemach społecznych. Rok 2021 przyniósł podwójny album „Ballady i Protesty”, na którym bracia eksplorowali brzmienia lat 90., ale teksty odnosiły się do współczesnych wydarzeń, takich jak pandemia czy niepokój społeczny. Muzyka na albumie była pełna kontrastów – z jednej strony nostalgiczna, z drugiej dynamiczna i taneczna.