Alina Janowska
Alina Janowska, właściwie Alina Maria Janowska-Zabłocka, była jedną z najbardziej rozpoznawalnych polskich aktorek teatralnych, filmowych i telewizyjnych, a także łączniczką podczas Powstania Warszawskiego. Urodziła się 16 kwietnia 1923 roku w Warszawie i pochodziła z rodziny ziemiańskiej. Jej ojciec, Stanisław Janowski, był inżynierem rolnictwa oraz adiutantem generała Józefa Dowbor-Muśnickiego, zaś matka, Marcelina Rymkiewicz, była śpiewaczką operetkową, która porzuciła karierę dla rodziny. Dzieciństwo Janowskiej przebiegało w różnych miejscowościach, takich jak Brody, Berdówka, Miętne i Żyrowice. Już jako młoda dziewczyna rozwijała swoje zdolności taneczne i trenowała łyżwiarstwo. Wybuch II wojny światowej tragicznie zmienił jej życie. W latach 1939-1940 Alina została uwięziona wraz z rodziną w obozie jenieckim Stalag I B Hohenstein, lecz uniknęła wywózki na roboty do Niemiec i została przydzielona do pracy w pałacowych ogrodach w Wilanowie. W 1942 roku została jednak aresztowana za pomoc rodzinie żydowskiej i współpracę z podziemiem, a następnie osadzona na Pawiaku, gdzie spędziła siedem miesięcy i była poddawana brutalnym przesłuchaniom. Zwolniona z Pawiaka, uniknęła transportu do Auschwitz, by następnie zaangażować się w Powstanie Warszawskie. Pod pseudonimem "Alina" pełniła funkcję łączniczki w batalionie "Kiliński", gdzie zyskała przydomek "Setka" za swoją niezawodność. Po upadku powstania powróciła do rodziców przebywających w Tworkach. Artystyczną karierę Janowska rozpoczęła jeszcze w czasie wojny, dając pierwszy występ w 1943 roku w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Po wojnie związała się z Teatrem Syrena w Łodzi i występowała w kabarecie Gong. W 1946 roku ukończyła Szkołę Tańca Artystycznego Janiny Mieczyńskiej, a dwa lata później zdała egzamin aktorski. Pierwsze kroki na planie filmowym postawiła w kultowych "Zakazanych piosenkach" Leonarda Buczkowskiego, wykonując utwór „Czerwone jabłuszko”. Na przestrzeni kolejnych lat współpracowała z wieloma teatrami warszawskimi, w tym z Teatrem Nowym, Dramatycznym, Syreną, Buffo i Komedią, a także wykładała interpretację piosenki w Szkole Muzycznej im. Chopina.
Janowska zyskała popularność także jako wokalistka. W 1965 roku zdobyła nagrodę publiczności na Festiwalu w Opolu za wykonanie utworu „Romans otwocki”. W 1973 roku wydała swój jedyny album studyjny "Alina Janowska", a 40 lat później, w 2013 roku, wystąpiła na swoim benefisie, świętując jubileusz kariery artystycznej. Zaangażowana społecznie, w latach 90. pełniła funkcję radnej na warszawskim Żoliborzu, a następnie przewodniczącej Rady Gminy. Była prezesem Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom „Gniazdo” oraz honorową przewodniczącą Sekcji Estrady Związku Artystów Scen Polskich. Janowska, cierpiąca na chorobę Alzheimera, zmarła 13 listopada 2017 roku w Warszawie i spoczęła w Alei Zasłużonych na Powązkach Wojskowych.