Wojciech Młynarski
Wojciech Marian Młynarski urodził się 26 marca 1941 roku w Warszawie i zmarł tamże 15 marca 2017 roku. Był wszechstronnym artystą, znanym głównie jako poeta, reżyser, wykonawca piosenki autorskiej, satyryk oraz artysta kabaretowy. Jego wkład w polską kulturę jest ogromny, a niektórzy uznają go za najwybitniejszego twórcę tekstów kabaretowych powojennej historii Polski. Swoją karierę rozpoczął w latach 60., debiutując w studenckim kabarecie klubu "Hybrydy". Tam też był autorem i reżyserem dwóch programów kabaretowych: "Radosna gęba stabilizacji" (1962) oraz "Ludzie to kupią" (1963). Jego teksty drwiły z różnych aspektów życia społecznego i kulturalnego, zyskując uznanie zarówno publiczności, jak i krytyków. Młynarski wykonywał swoje piosenki sam, ale wiele z nich zyskało popularność dzięki innym wykonawcom, takim jak Michał Bajor, Hanna Banaszak, czy Krzysztof Krawczyk. Przetłumaczył także piosenki z musicali, jak "Kabaret", "Jesus Christ Superstar" czy "Chicago". Jego życie osobiste również było interesujące. Urodził się jako syn Mariana Młynarskiego, inżyniera rolnego, i Magdaleny z domu Zdziechowskiej. Jego rodzina miała silne tradycje muzyczne, a jego stryjecznym dziadkiem był znany kompozytor Emil Młynarski. Po śmierci ojca w 1943 roku, Wojciech wraz z rodziną przeniósł się do Komorowa pod Warszawą, gdzie spędził swoje dzieciństwo. Już w młodości interesował się sztuką, pisał wiersze i reżyserował przedstawienia. Podczas nauki w liceum pisał humorystyczne wiersze dokumentujące życie szkolne, co zapowiadało jego późniejszą karierę jako satyryka i twórcy kabaretowego. Po zakończeniu studiów na Uniwersytecie Warszawskim w 1960 roku, Młynarski szybko stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych twórców kultury studenckiej. Jego programy kabaretowe cieszyły się dużym powodzeniem, a jego teksty poruszały aktualne tematy społeczne i polityczne. W kolejnych latach kontynuował swoją karierę, zdobywając liczne nagrody na festiwalach piosenki polskiej w Opolu. Współpracował z różnymi wykonawcami i kabaretami, tworząc teksty, które do dziś są uznawane za klasyczne w polskiej muzyce rozrywkowej. Wojciech Młynarski pozostawił niezatarte ślady w historii polskiej kultury, będąc nie tylko utalentowanym artystą, ale także obserwatorem i krytykiem swojej epoki. Jego twórczość wciąż inspiruje i bawi kolejne pokolenia.
W latach 1964–1966 Wojciech Młynarski pracował w Redakcji Rozrywki Telewizji Polskiej, gdzie zrealizował wiele programów, takich jak "Muzyka lekka, łatwa i przyjemna", "Z kobietą w tytule", "Śpiewy historyczne", "Ściany między ludźmi", "Piosenka ci nie da zapomnieć" i "Czy czasem tęsknisz?". Oprócz tego stworzył własne programy, takie jak "Szopka noworoczna" i "Porady sercowe", a także napisał libretto do operetki "Butterfly cha-cha" Marka Sarta. W tym okresie rozpoczął także występy z autorskimi recitalami, gdzie prezentował swoje własne piosenki oraz tłumaczenia utworów innych artystów. W 1966 roku ukazał się jego debiutancki album "Wojciech Młynarski śpiewa swoje piosenki", a także płyta "Dziewczyny, bądźcie dla nas dobre na wiosnę". W kolejnych latach wydał albumy takie jak "Obiad rodzinny". W latach 70. skupiał się głównie na twórczości literackiej, pisząc wiersze i teksty, które drukowała m.in. "Filipinka". Miewał problemy z cenzurą w PRL, co prowadziło do różnych trudności z publikacją i występami. W październiku 1971 roku podczas recitalu w Filharmonii Narodowej nagrano jego album live "Recital '71", który podlegał cenzurze. Po wydaniu kilku płyt w krótkim czasie, przez następne lata Młynarskiemu nie pozwolono na nagranie kolejnej płyty. W latach 70. współtworzył Radiokronikę "Decybel" dla Programu III Polskiego Radia oraz napisał piosenkę "Absolutnie" na potrzeby serialu. W latach 80. skupił się na pracy literackiej oraz na pisaniu librett operowych i musicalowych. Miewał kłopoty z cenzurą, szczególnie po podpisaniu Memoriału 101 polskich intelektualistów protestujących przeciwko zmianom w Konstytucji PRL. W 1981 roku, podczas wyjazdu do Szwajcarii, dał koncert solidarności z Polakami. Powrócił do Polski w 1982 roku, mimo ostracyzmu ze strony władz. W latach 90. kontynuował swoją twórczość, zarówno literacką, jak i muzyczną. Otrzymał wiele nagród i wyróżnień za swoją pracę artystyczną. W 2003 roku obchodził 40-lecie pracy artystycznej, co zostało uhonorowane serią koncertów oraz nagrodą na KFPP w Opolu. W późniejszych latach kontynuował swoją działalność artystyczną, pisząc teksty piosenek dla innych artystów i występując na różnych festiwalach i koncertach. W życiu prywatnym był dwukrotnie żonaty i miał troje dzieci. Cierpiał na chorobę afektywną dwubiegunową, a zmarł 15 marca 2017 roku w wieku 75 lat. Jego prochy spoczęły na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
