Hanna Skarżanka
Hanna Skarżanka urodziła się 8 marca 1917 roku w Mińsku, a zamieszkała później w Wilnie. Jej rodzina miała ziemiańskie pochodzenie i wyznawała ewangelicko-reformowane wyznanie, choć nie była zbyt mocno związana z Kościołem. W 1937 roku rozpoczęła studia na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, jednocześnie uczęszczając do konserwatorium. Później przeniosła się na polonistykę. Podczas okupacji niemieckiej, Hanna pracowała jako kelnerka w kasynie żołnierskim, a także zbierała informacje dla polskiego wywiadu wojskowego. Zaangażowała się także w działalność konspiracyjną, należąc do Kedywu Okręgu Wileńskiego AK i uczestnicząc między innymi w akcji odbicia więźnia Eugeniusza Chylińskiego z więzienia na Łukiszkach.
Po wojnie, w 1944 roku, zadebiutowała jako aktorka w Polskim Teatrze Dramatycznym w Wilnie. Następnie występowała w różnych teatrach w Polsce, m.in. w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Toruniu, Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie, Teatrze Polskim w Poznaniu oraz w Teatrze Narodowym i Teatrze Komedia w Warszawie. Największą popularność przyniosły jej jednak role w Teatrze „Ateneum” w Warszawie, gdzie grała w latach 1960–1975. W okresie stanu wojennego w Polsce, Hanna Skarżanka zaangażowała się w działalność „Solidarności”. Po zakończeniu kariery aktorskiej, pełniła obowiązki kierownika artystycznego Muzeum Archidiecezji Warszawskiej. Zmarła 8 listopada 1992 roku w Warszawie i została pochowana na cmentarzu ewangelicko-reformowanym. Hanna Skarżanka nie tylko występowała na scenie teatralnej, ale także zagrała w wielu filmach i serialach telewizyjnych, zdobywając uznanie zarówno krytyków, jak i publiczności. Otrzymała wiele nagród i odznaczeń, w tym Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Jej rodzinnym miastem było Wilno, gdzie rozpoczęła swoją karierę aktorską, a później osiągnęła sukcesy w całej Polsce.
