Engelbert Humperdinck
Engelbert Humperdinck, właściwie Arnold George Dorsey, urodził się 2 maja 1936 roku w Ćennaj (dawniej Madras), w Indiach. Brytyjski piosenkarz o niezwykle charakterystycznym głosie zasłynął jako wykonawca romantycznych ballad, takich jak „Release Me”, „The Last Waltz”, „After the Lovin'” czy „A Man Without Love”. Jego artystyczny pseudonim pochodzi od niemieckiego kompozytora Engelberta Humperdincka, którego twórczość miała duży wpływ na młodego Arnolda. Engelbert wychowywał się w Leicester w Anglii, w licznej rodzinie składającej się z dziesięciorga rodzeństwa. Jego ojciec, Marvin Dorsey, był walijskim oficerem armii brytyjskiej, natomiast matka, Olive, miała hindusko-niemieckie pochodzenie i była śpiewaczką operową oraz skrzypaczką. Muzyka odgrywała istotną rolę w jego życiu już od najmłodszych lat. Zainteresowanie muzyką u Engelberta rozbudziło się w wieku 11 lat, kiedy zaczął grać na saksofonie. Swoje pierwsze kroki na scenie stawiał w latach 50., występując w nocnych klubach. Właśnie wtedy postanowił przyjąć pseudonim artystyczny, oddając hołd niemieckiemu kompozytorowi operowemu Engelbertowi Humperdinckowi.
Na początku lat 60. Engelbert podpisał kontrakt z wytwórnią Decca Records i wydał kilka singli, które choć stały się popularne, nie były w stanie przebić się przez konkurencję, jaką stanowili m.in. The Beatles i inni brytyjscy wykonawcy tamtego okresu. Problemy zdrowotne, w tym gruźlica, na pewien czas odsunęły go od działalności artystycznej. Prawdziwy przełom w karierze Humperdincka nastąpił w 1967 roku, kiedy pod swoim nowym pseudonimem nagrał balladę „Release Me”. Utwór szybko zyskał ogromną popularność zarówno w Wielkiej Brytanii, gdzie osiągnął pierwsze miejsce na liście przebojów, jak i w Stanach Zjednoczonych. „Release Me” nie tylko przyniosło mu światowy rozgłos, ale także utrwaliło jego pozycję jako wykonawcy romantycznych piosenek. W drugiej połowie lat 60. Engelbert wydał szereg kolejnych hitów, w tym „The Last Waltz”, „A Man Without Love”, „Les Bicyclettes de Belsize” i „Winter World of Love”. Jego albumy, takie jak „Release Me”, „The Last Waltz” czy „A Man Without Love”, sprzedawały się w milionach egzemplarzy. Popularność Humperdincka opierała się głównie na jego romantycznym wizerunku i uwielbieniu ze strony fanek, choć krytycy muzyczni często zarzucali mu brak oryginalności oraz nadmierne skupienie na balladach miłosnych. Engelbert nie ograniczał się tylko do nagrań studyjnych. Występował na żywo ponad 100 razy rocznie, a jego koncerty, zwłaszcza w Las Vegas, były pełne ekstrawagancji i stanowiły wzór dla innych artystów estradowych. W wywiadach podkreślał, że jego celem było zaskakiwanie publiczności i dostarczanie widowiska, które pozostawało w pamięci widzów na długo. Na początku lat 70. Humperdinck wylansował kolejne przeboje, takie jak „We Made It Happen”, „Sweetheart”, „Another Time, Another Place” i „Too Beautiful to Last”. Za album „After the Lovin’” z 1976 roku otrzymał nominację do Grammy. W latach 80. Engelbert kontynuował nagrywanie i występy. W tym okresie wydał przebój „Portofino”, który zdobył dużą popularność, oraz regularnie koncertował, niekiedy dając ponad 200 występów rocznie. W 1989 roku jego zasługi dla muzyki zostały uhonorowane gwiazdą na Alei Gwiazd w Los Angeles. Jesienią 2007 roku wyruszył w europejską trasę koncertową, a w 2012 roku reprezentował Wielką Brytanię na 57. Konkursie Piosenki Eurowizji w Baku z piosenką „Love Will Set You Free”. Niestety, nie odniósł sukcesu, zajmując 25. miejsce w finale. Engelbert Humperdinck jest żonaty z Patrycją, z którą ma czterech synów. Artysta aktywnie angażuje się w różne fundacje charytatywne, wykorzystując swoją popularność, by pomagać potrzebującym. Engelbert Humperdinck pozostaje jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci muzyki romantycznej XX wieku. Jego unikalny głos, romantyczne ballady i widowiskowe koncerty zapewniły mu miejsce w historii muzyki popularnej. Pomimo upływu lat, nadal cieszy się uznaniem i miłością fanów na całym świecie.
